Η παιδιατρική δερματολογία μελετάει τις ιδιαιτερότητες του δέρματος των νεογνών, των παιδιών και των εφήβων. Υπάρχουν πολλές δερματοπάθειες οι οποίες πρωτοεμφανίζονται στην τρυφερή αυτή ηλικία ή είναι συχνότερες σε αυτές τις ηλικιακές ομάδες.
Η συχνότερη εξ’αυτών είναι η ακμή, η οποία εκτός από την έξαρση που παρουσιάζει κατά την εφηβεία, απαντάται συχνά και στα νεογνά (νεογνική ακμή) και σπανιότερα και στην παιδική ηλικία.
Μία άλλη συχνή παιδική δερματοπάθεια είναι η ατοπική δερματίτιδα ή ατοπικό έκζεμα, που υπολογίζεται ότι προσβάλλει κατά μέσον όρο 10-12% των παιδιών παγκοσμίως, με μεγαλύτερη επίπτωση στις ανεπτυγμένες χώρες. (βλέπε Πληροφορίες, Ατοπική δερματίτις)
Αρκετά συχνές είναι και οι ιογενείς λοιμώξεις του δέρματος όπως οι κοινές μυρμηκιές και η μολυσματική τέρμινθος. Αν και αυτοπεριοριζόμενες, οι βλάβες αυτές καλό είναι να θεραπεύονται διότι είναι μεταδοτικές και μπορούν να μολυνθούν και άλλα σημεία του δέρματος του ίδιου του παιδιού με αυτο-ενοφθαλμισμό ή και άλλα άτομα που έρχονται σ’επαφή με αυτές.
Στα βρέφη συναντάμε συχνά τη δερματίτιδα εκ σπαργάνων, μία μορφή ερεθιστικής δερματίτιδας που εντοπίζεται στην περιοχή κάτω από την πάνα και οφείλεται στον ερεθισμό του δέρματος από συστατικά των ούρων και των κοπράνων που μένουν σ’έπαφή με το δέρμα. Στην ίδια περιοχή, λόγω των συνθηκών ζέστης και υγρασίας που επικρατούν, μπορεί να αναπτυχθεί και λοίμωξη από τον μύκητα Candida Albicans. Οι δύο οντότητες πρέπει να διαχωριστούν, καθώς η θεραπευτική αντιμετώπισή τους είναι διαφορετική σε κάθε περίπτωση.
Μία ιδιαίτερη ομάδα παθήσεων που συναντάμε στα παιδιά είναι οι αγγειακές βλάβες. Συχνότερες είναι οι αγγειακές δυσπλασίες και σπανιότερα είναι τα αιμαγγειώματα. Η χρήση των σύγχρονων αγγειακών laser έχει φέρει επανάσταση στην αντιμετώπιση των βλαβών αυτών.
Η εντοπισμένη απώλεια μαλλιών σε μία περιοχή του τριχωτού της κεφαλής ενός παιδιού μπορεί να οφείλεται σε απλή ακούσια μηχανική έλξη και απόσπαση των τριχών (τριχοτιλλομανία), μπορεί όμως να είναι εκδήλωση γυροειδούς αλωπεκίας, ή να οφείλεται σε μυκητίαση.
Τέλος, υπάρχουν πολλές σπάνιες γενετικές παθήσεις του δέρματος, ονομαζόμενες γενοδερματοπάθειες, που πρωτοεκδηλώνονται στην παιδική ηλικία. Επίσης, παθήσεις που εμφανίζονται κατά κανόνα στην ενήλικη ζωή, δεν αποκλείεται να προσβάλλουν και τα παιδιά.
Η προσέγγιση των μικρών ασεθνών με δερματοπάθεια πρέπει να γίνει με τέτοιον τρόπο ώστε να κερδηθεί η εμπιστοσύνη τους, πρός διασφάλιση της καλύτερης συνεργασίας και συμμόρφωσης με στόχο το βέλτιστο θεραπευτικό αποτέλεσμα. Σημαντικό στήριγμα στην προσπάθεια αυτή είναι οι ίδιοι οι γονείς, οι οποίοι πρέπει να ενημερώνονται πλήρως για την πάθηση του παιδιού και τις διαθέσιμες θεραπευτικές επιλογές, ώστε να βοηθήσουν ουσιαστικά την επίτευξη του θεραπευτικού στόχου.